We geven zo gemakkelijk kritiek op een ander. We vinden iets van iemand of van een situatie, zonder de achterliggende ideeën of gevoelens te kennen. Elkaar “afzeiken” is simpel, maar jezelf een spiegel voorhouden vraagt moed.

Door kritisch naar je eigen gedrag te kijken, leef je bewuster, eerlijker en empathischer. Wanneer je wél vaak kritiek levert op anderen, maar niet op jezelf reflecteert, loop je het risico vast te lopen in negativiteit, projectie en beschadigde relaties. Vaak komt kritiek voort uit eigen onzekerheid, frustratie of zelfs afgunst. Als je jaloers bent op iemands succes, kan de neiging ontstaan om dat kleinerend te benoemen. Maar dat zegt meestal meer over jouw gevoelens dan over de ander.

Stel jezelf eens de vragen:

Waarom raakt dit gedrag van de ander mij?

Wat zegt dit over mezelf?

Wat kan ik hiervan leren?

Het is waardevol om je eigen mening te hebben, maar even belangrijk is de manier waarop je die uit. Ongefundeerde of botte kritiek kan kwetsen en vertrouwen breken. Kritiek kan een spiegel zijn van je eigen innerlijke wereld – en dát maakt het juist een kans om te groeien.

Wie zichzelf regelmatig een spiegel voorhoudt, leert anderen beter begrijpen, oordeelt minder snel en communiceert respectvol. Je bouwt vertrouwen op, leert van wat je anderen kwalijk neemt en ontwikkelt een positievere houding. Je ziet situaties minder vanuit frustratie, en meer als een kans om te leren.

Spiegelen is niet oordelen, maar leren.